Maar wél naar Milaan en het Comomeer! Met de KLM/Alitalia vloog ik vrijdag de 23e naar Linate aeroporto waar Robert (oud studiegenoot van mijn zus en sindsdien een dierbare vriend, eigenlijk van de hele familie) me ophaalde. Gelukkig had hij tijd om samen te lunchen, gezegend zijn de Italiaanse lunches (en diners en cocktail-drink momenten). Roberto moest werken en ik ben dus maar heerlijk eventjes de saldi 'uit gaan checken' in de avenida de Buenes Aires en omstreken. Een heel redelijke score voor een ongelooflijke prijs: 2 super witte T-shirts (ook nog van eco katoen, zo compenseren we het foute vlieggedrag weer), een appeltjes groene 'granddad' bloes e n weer eens een bloemcorsage want daar ben ik dol op. Ik was het schokkende bedrag van E 9,95 kw
ijt. Whaaaa!!! Bien, waar was je?! Moe als een hond, of stanca morta, zoals de Italianen zeggen, stortte ik me daarna op Robert's riante bed en heb ik lekker liggen soezen, het was ongeveer 37 graden celsius in huis, schat ik, dus ik ging vanzelf in de tropen modus. 's Avonds waren we uitgenodigd door Australische vriend Steven die als jurist voor Enia werkt (soort Italiaanse Shell) maar waar ik me, gezien outfit, gedrag enz, niets bij voor kon stellen. Samen met Marco en werd het een hilarische avond op één van de 2 terrassen, uitkijkend over de daken van Milano by night. Na het ontbijt zijn we in de auto gestapt met als eerste doel: een lunch aan het Lago Maggiore. Lunch in een oud klooster, hoog oprijzend boven het meer met een fabuleus uitzicht. Geen kaart maar 'eten wat de pot schaft'. Dat staat mij altijd wel aan als er maar geen schaap of geit in die pot zit want dan sla ik me alleen manmoedig door de aqua minerale en de vino bianco secco heen.Helaas is hier iets ernstig mis gegaan. Ik had heel veel meer tekst en foto's maar die zijn op mysterieuze wijze verdwenen. ik baal want ik was er lang mee bezig en nu geen tijd en zin meer om aan te vullen. Een raar en kort verhaal deze keer, vroegtijdig beëindigd, in de knop gebroken. het lijkt de liefde wel. Volgende keer dus meer over Bella Italia én mijn Rover!
Ne m'attends pas trop longtemps à l'ombre fraiche des menhirs.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten