Mon Camarade

Dat was een drukke week! Hoewel onze buren heerlijk op het fietsje op verjaardagsvisite gingen, afgelopen zaterdag en het landelijke, lome leven van het tafereeltje afspatte.

Maandagavond heb ik met de nieuwe verhuurder afgesproken, dat ik 20 augustus de sleutel op kom halen; het wordt nu echt! Best eng eigenlijk...
Daarop volgt dan een week waarin ik behoorlijk wat schilderwerk moet verrichten en daar zie ik tegenop want dat is niet mijn sterkste kant. Ik zit vol van mijn tenen tot mijn wimpers, de verf druipt en de kwasten zijn na een dag al keihard. Dat gaat nog leuk worden. Ik hoop dat ik watergedragen verf kan gebruiken want dan hoef ik mezelf niet met afbik troep te lijf. Maar de hulptroepen staan klaar en nu maar hopen dat iedereen ook kán en niet allemaal tegelijk want in een huisje van 13 meter lang, moet je nu ook weer niet met z'n twaalven aan het werk zijn.

Het koeievel is inmiddels binnen en ligt hier voor de haard uit te wasemen. Het is een mooi velletje: beetje hoogpolig (maar waarschijnlijk heet het anders als het om haren gaat) en rood/bont. Het was vast een lieve Bertha 2 die haar hele producerende leven lang, heerlijk buiten op klaverblad en boterbloempjes heeft staan kauwen. Zij gaat straks mijn voeten warmen! :)

Ook ben ik een dagje op pad geweest met mijn collega Yasmine van Vluchtelingenwerk. Wij zijn heerlijk gaan neuzen bij de Kringloopwinkel in Leusden, die kan ik aanbevelen: mooie spullen en erg goedkoop. Ik had 2 dozen met herenkleding en 2 pakken en húp, die kon ik daar lekker dumpen. Is een ander er weer blij mee.
Zelf natuurlijk ook wel weer het een en ander gekocht maar alles nodig! Ja echt! En... een kek modelletje zonnebril van Giorgio Armani voor 1 (één!!) Euro. En ja, het is een echte. Dat ziet deze kenner wel. Zo komt Jan Splinter door de winter. Het schijnt trouwens dat ik als klein kindje al de vuilnisbakken doorzocht op zoek naar 'schatten', daar is zelfs een foto van. Ik zal mijn pipa eens vragen om een scan. Het is dus niet geboren uit (tijdelijk!)(hoop ik!)(ga ik van uit!) geldgebrek maar uit avontuur: 'op jacht naar de schat'!
Daarna gezond geluncht in KWB op nummer 29 en gezellig gekletst. Yasmine is net klaar met haar studie en op zoek naar een baan (sociaal/maatschappelijk, iemand toevallig iets in de aanbieding?) maar blijft zo lang bij ons als vrijwilligster. Ik zal haar wel missen dan, maar hopelijk blijven we elkaar zien.
We moeten trouwens ook nog een eet- en kletsmiddag organiseren voor de Somalische vrouwen club, hier in de tuin/wei. Ik kwam gistermiddag Sado en Jasmine (andere Jasmine)tegen bij AH en ze willen gráág! Wel even rekening houden met de Ramadan die ergens half augustus begint.

Woensdag heel erg gezellig én lekker geluncht met Suzanne bij Dauphine. Het is toch zo heerlijk als je vriendinnen hebt die je al meer dan je halve leven kent; ze weten je achtergrond, je familie, je eigen eigenaardigheden.... Zo'n 32 jaar, dat is stom zeg, om op te schrijven; ik lijk wel een fossiel! Maar zo voel ik me niet en hopelijk zie ik er ook nog niet zo uit. Wel oppassen met al die zon dan!
In september komt haar tweede boek uit 'Obstructie'. Er komt nog een lancerings borrel en daar verheug ik me nu al op. Ik mocht vorig jaar het manuscript lezen en heb het in één ruk uitgelezen; spannend, een aanrader! Ik houd je op de hoogte.

Zondag tot en met maandag stond in het teken van inpakken in Alkmaar. Sowieso al 6 dozen vol boeken en ja, ik kan er geen afstand van doen. Boven is zo goed als leeg en ook het badkamer-kamertje is af. Woonkamer en keuken pak ik als laatste aan want daar wordt hetzij door mezelf, hetzij door tant (de tante die in mijn huis gaat wonen) nog wel gebruik van gemaakt.
Wat een rommel heb ik weten te verzamelen in mijn leven. Al mijn schoolagenda's had ik nog. Sommige eigenlijk wel echte kunstwerken dus daar mocht ik er een aantal van houden, vond ik zelf. Een grote tas vol met brieven en kaarten van mijn Parijs tijd, ja, dat gaat ook niet weg. Maar schoolonderzoeken, repetities, felicitatiekaarten met alleen "groetjes van...", die zijn in de vuilniszak verdwenen. O, en ik hoop dat mijn lezers niet van het genre: 'groetjes van' zijn in kerst- of felicitatiekaarten. Doe dan niks. Verheugd vind je een enveloppe op de deurmat (toch al zoveel leuker dan een digitale kaart, hoewel ik dan wel weer dól ben op e-mails). Hoe die kaart eruit ziet maakt mij niets uit. Het zegt wel iets over de afzender (had nog een stapel goedkope van zo'n dumpwinkeltje liggen/houdt van beertjes of andere beestjes, is blijkbaar de orale fase nooit ontgroeid?/is meningloos over het concept ansichtkaart en dat zie je/zoekt met zorg een kaart passend bij de ontvanger en/of is maatschappelijk geëngageerd en stuurt er 1 van Unicef). Hoe dan ook: men heeft aan je gedacht en moeite voor je gedaan: kopen of uit de la pakken, adres opzoeken, postzegel plakken; dat is lief. maar SCHRIJF ook iets. Hoe gaat het met je? Ga je binnenkort op vakantie (ik ben jarig in november dus dat gebeurt niet zo vaak)? Heb je het nog leuk op je werk? Maar geef er een persoonlijke twist aan! 'Groetjes' is niks. Amongst friends. Zo, uch, ik heb gezegd.

Dit kind, waarvan ik de navelstreng heb doorgeknipt, zie ik zaterdag weer! ->

Maar gelukkig was er ook nog tijd voor een zonnebad op het strand en een hapje op een zomers terras met de ondergaande zon op de achtergrond.. De boog kan niet altijd gespannen zijn! :)

En als laatste: ik krijg een auto! Van Paul, een Rover. Een oudje, dat wel maar als het rijdt ben ik tevreden. Ook wel chic: leren bekleding en notenhouten dashboard. Nu ik dit overlees lijkt het net of Paul een rover is maar het is (onder andere) een broer en de auto is een Rover. Ik hoop niet van mijn gemoedsrust.
Blij!

Vrijdag vertrek ik voor 6 dagen naar het Comomeer waar mijn zus en haar gezin vakantie vieren. Eerst vlieg ik naar Milaan waar ik 1 nachtje bij Robert, een vriend, logeer en vandaar gaan we met zijn tweeën naar het plaatsje Dervio. Ik vind het super om hem weer te zien, de laatste keer was in de zomer van 2008. En hij weet de heerlijkste en hipste (eet) tentjes in Milano... zal ik die lieve jurkjes maar thuis laten en gewoon mijn joggingbroeken meenemen?

Ou s'en vont les avions?


En zijn zusje ook!