Warm en zonnig de dagen, zwoel en lang de nachten. Wat huishoudelijke taken waarbij de was ophangen de voorkeur heeft: de geurige lappen wapperen zachtjes en vochtig tegen je aan en zorgen voor een prettige verkoeling. De tuin wordt wat geler en dus maken de sproeisystemen overuren.
Nadeel van zoveel zomer zijn de muggen: hoog zoemend zetten ze iedere nacht weer de aanval op mijn zachte vlees in. Degene die naast mij ligt blijft ongedeerd, hoe werkt dat toch bij dit gespuis?
De beestjes krijgen extra aandach
t. Meer water, indien nodig; extra schaduw. De adoptief moeder scharrelt heerlijk door het, overigens ook niet meer zo koele gras, met in haar kielzog zwart-witte kuikentjes die duikelend en fladderend hun weg leren gaan. Zelf een kruising tussen een Welsummer en Barnevelder en haar kuikens, Lakenvelder krielen, hebben we, toen het nog kleine eitjes waren, stiekem onder haar broedse lijf geschoven. Niet allemaal; het waren 27 eitjes dus ook wat in de broedmachine anders zou het wel érg prinses op de erwt geworden zijn. Toen de eerste kuikens een feit waren, hebben we geleidelijk aan ook de andere kukeltjes bij haar gezet. Geen moment zal ze gedacht hebben: "hé, zou ik het dan toch met een zebra gedaan hebben"? Zelf bruin geschakeerd en nu zwart-witte kindjes, de natuur (lees: het instinct) is een mooi 'ik-hou-de-soort-in-stand-overlevingsmechanisme'.Trijntje, het geitje, verdenken we van een autistische inslag. Zij ligt stoïcijns en bleek als geiten zijn, voor zich uit te kauwen. De mussen kunnen dood rondom storten, Trijntje kauwt en kauwt en kauwt.....
De jongetjes, de Shetjes genaamd Kofi en Heri, gaan af en toe uit. De één laat zijn hond uit, wij de pony. Het is goed voor hun spieren
en ook voor de onze! Hier staan ze in de (zand)bak dus onderweg wordt er begerig naar de stroken sappig groen gekeken en wanneer er even niet wordt opgelet gretig een hap genomen. Dat mag natuurlijk, mits met mate, maar we geven ze graag het gevoel dat ze ondeugend en ons te slim af zijn; het zijn tenslotte ook al 'je weet wel' hengstjes dus je moet ze wel een lolletje gunnen!Victoria, Vicky, in de wandelgangen, verbrand met haar lichtroze velletje levend, als we niet opletten. Vieze varkens worden niet vet en dat klopt maar al te goed: ze wentelt zich knorrend van verrukking door de modder en geniet zichtbaar van de douche die we voor haar hebben geïnstalleerd. De foto zegt genoeg! De modder legt een beschermlaag over haar tere vel. Een beetje 'kleurenblinde' combinatie, de woorden 'teer' en 'varken', dat realiseer ik me... :)
Vicky neemt een bad.
De ganzen! We hebben inmiddels een wandelend dekbed in het parkje lopen! Ze eten niet, ze schransen en dat heeft geresulteerd in een bovenmatig aantrekkelijk kerstmaal op pootjes. Of een verrukkelijk plak foie gras. Of een eerder genoemd donzen dekbed.
Maar gelukkig ligt de humor op straat want het enige doel dat ze dienen is er zíjn en zich af en toe mijn aai- en aanhaaloprispingen laten welgevallen.
De poezen doen niet veel anders dan anders: liggen, slapen en eten. Helaas heeft Heidie haar rechter achterpootje bezeerd en loopt mank. Ik ben met haar naar de dokter geweest en die denkt dat het een in de dij gescheurde spier is. We hebben een doorverwijzing voor de fysio.... Gaat ons dit te ver? Ja, dit gaat ons te ver. C'est quand même la nature!
Donderdag waren mijn pappa en mamma op bezoek: Villa Krakelbont bekijken, mij bekijken, lekker lunchen op een bloedheet terras, in de schaduw maar toch bloedheet, beetje gewinkeld en een schattig landelijk kastje gekregen waar de TV straks op moet staan.
Het was een gezellige en goed besteedde middag.
Ook het ponykamp bij de buren was een welkome onderbreking van deze lome week. Het hoogtepunt (niet voor de meisjes- waarom zijn het in 99% van de gevallen trouwens meisjes die gek zijn op paarden? Kan iemand mij dat vertellen?- die zaten liever op een pony- of paardenrug, maar wel voor mij!) was de voetbalwedstrijd Nederland-Uruguay die we daar met de hele familie Bouwman én de ponykampers hebben gezien. Gruwelijk spannend!!! De organisator Marion heeft bijgaande foto gemaakt, de rest vind je op www.finchcamp.nl
En zo kabbelt het leven op de boerderie verder. Het enige zinvolle wat ik heb gedaan was mijn omzetbelasting en een afspraak plannen met mijn nieuwe 'huurbaas' om de laatste punten nog even door te nemen. Dat gaat maandagavond plaatsvinden. Ben trouwens ook nog, op marktplaats, in onderhandeling over een koeienvel. Niet omdat ik uitgekeken ben op mijn eigen vel, het leek me wel passend in De Villa.... :)
.... 9, Rue St Simon....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten