Stirring the pool. Karen is stirring te paella
De laatste dag. Veertien heerlijk zonnige dagen met af en toe een oprisping die iets minder zonnig was maar al met al is me dát reuze meegevallen. Twee min of meer slapeloze nachten en verder 'juste comme une enfant'.De koffer staat ingepakt. Ik had gehoopt dat hij lichter zou zijn dan op de heenreis; er ontbreken een paar zakken drop en wat cadeautjes maar daarvoor in de plaats zijn wat andere aanschaffen gekomen... :)
Mijn kamer is schoon, morgen het bed afhalen en dan zal 'Arc en Ciel' later weer door andere mensen bewoond worden. Mensen die hopelijk met geen ander doel zijn gekomen dan vakantie vieren. Ze zullen, net als ik, genieten van de ruimte, de heerlijke badkamer en het openen van de luiken 's morgens waardoor het zonlicht je kamer binnenstroomt.
Maar ik ga weer terug naar waar ik hoor: Nederland! En................ WIJ (:) hebben gewonnen van Brazilië! Wat een wedstrijd zeg. Mooi of goed gespeeld, dat weet ik niet, daar heb ik echt geen verstand van maar spannend was het wél! We hebben zitten gillen en na afloop hebben we de vlag opgehangen en een oranje KNVB shirt aan het hek aan de weg. Jullie ook genoten?
De laatste dagen van mijn verblijf in Sigogne waren heel afwisselend en super gezellig (niet om het één of ander hoor maar volgens mij krijg ik mijn jeans niet meer dicht van al die gezelligheid). Woensdagmiddag zijn we op een haute cuisine lunch gefêteerd bij Karen en Russell (ongetwijfeld met een leeuwendeel van Russell ;). Zij wonen in een aanpalend dorpje, gehucht eigenlijk meer. Een beeldschoon huis met een tuin die opgedeeld is in een moestuin, een fruitboomgaard en een romantisch deel met een vijver. Alles van elkaar gescheiden door gemetselde muurtjes met daarop rode dakpannen. Echt een 'secret garden'.
De paëlla was super evenals de salade (recept is binnen). Het zijn fantastische mensen en we hebben echt goede gesprekken gevoerd. Bijzonder hoe je een klik kunt hebben met mensen die toch heel anders leven, uit een andere achtergrond komen, een andere taal spreken. Woensdag spraken we in elk geval allemaal elkaars taal! Eigenlijk was het veel te warm die dag dus na de lunch zijn we allemaal het zwembad ingedoken totdat Karen met een bescheiden toetje van luchtige citroentaart en zelfgemaakt frambozenijs aan kwam.
Een heerlijke ontspannen middag dus. De weegschaal thuis zal dat ontspannene er waarschijnlijk acuut afhalen.
Gister in de namiddag alleen even bij Sarah en Trevor langs geweest om dag te zeggen want zij zouden vandaag weer gasten krijgen. Het ontaardde ook hier in een swimmingpool party. Ach, wat naar nou.
Het was verder een luier dag. We liepen niet in luiers. Dit is typisch een geval van verkeerd spatie gebruik. Daar heeft een meneer onderzoek naar gedaan en ik zet het weg onder de noemer 'Weg om legging'. Een paar voorbeelden? (let dus op de spatie!): Honden kussen - 5 Euro. Of: Vlees van 2 jarige koeien. Deze: 2 Tamme konijnen bouten in pruimensaus. :))))
Vanmorgen had ik voor het eerst mijn wekkertje gezet maar dat bleek overbodig. Ik werd gewekt door een ijselijk gegil. Ik dacht eerst nog dat Franca me gedag zei omdat ze Fleur naar school ging brengen maar er bleek een kikker (zei Franca. Het was een pad) tussen de voordeur en de luiken te zitten. F en F zijn, heldinnen, via de openslaande kamerdeuren de tuin in gerend.
Het was een zielige pad op het pad. Zielig omdat hij zijn linker achter voetje miste. Een kreupele pad zie je niet vaak dus let op de foto! Ik was sowieso nogal in de beestenmood (mijn neefje Maarten indachtig, die houdt, net als zijn tante, van dit soort gespuis) en zal deze blog verluchtigen met wat aardig fauna.
Nadat ik de pad (ik mocht hem niet bij de buren kieperen want 'dan komt hij vast terug'. Nou, fat chance, hij had van angst al gepoept en had ook nog met z'n voet tussen de voordeur gezeten. Hij droeg overigens geen aktetas of stropdas) over de provincialeweg in de wijngaarden had gezwiept (even voor de goede orde: ik heb hem netjes in een doosje getild en ben met hem naar de wijngaarden GEWANDELD. Dat ik niet straks beticht word van mishandeling van een euhh, bospad?), togen we naar Cognac.
There we did some major shopping en ik heb de beeldigste dingen voor de schappelijkste prijzen. Ik vind het ontzéttend jammer dat ik niet met de auto ben want die had ik met gemak vol kunnen stouwen met allerlei aardigs voor Villa Krakelbont. Nu bleef het beperkt tot zo'n tingeltangel ding van schelpen (leuk op de veranda!), wat Fabergé eieren ( de kenners snappen direct dat het hier om de iets voordeliger uitgave gaat), een heel hip jasje, een Clinique lipstick en nog iets voor Louise's verjaardag alvast (ze hebben hier een Sephora!!!), een paar oorbellen voor Franca, een doos bestek (dat had ik bij Karen gezien en I totally fell in love with it), mooie Franse lingerie (oh lala. Ik heb hier cupmaat 100C! Of zou er nog een C achter moeten? Dan heb je een inhoudsmaat, weet je gelijk waarvoor ze ook alweer bedo
elt zijn) en als laatste nog wat versnaperingen voor onderweg. Tussendoor hebben we een zalige salade gegeten op een alleraardigst plein tussen alleraardigste maar vreemd bemutste mensen.Dode fauna op mijn luik->
Toen rapido Fleur van school gehaald, TV aan en voetballen kijken. Kamer schoon, wraps en salade gemaakt, Darren kwam thuis, met z'n allen gegeten onder of in de gazebo (partytent dus gewoon) en nu, voor het douchen, mijn blogje bijwerken.
Frappant dat ik vooral erg veel Engels en veel minder Frans heb gesproken deze twee weken. Vanmiddag nog wel even bij Sephora. daar werd ik, bijna letterlijk, op de vingers getikt door een in oorlogskleuren uitgedoste verkoopster. Ik had, natuurlijk per ongeluk en natuurlijk had ze het recht er iets van te zeggen maar c'est le ton qui fait la musique, een lipstick die geen tester bleek, op mijn vinger geprobeerd. Ooohhhh! C'est méchant! Nou, mijn Parijse straattaal zat nog gebeiteld want ik wist het feilloos ophoog te halen. Je m'excuse.
Morgen om 10:30 in de auto naar Angoulême waarvandaan mijn trein een uur later vertrekt vers Paris. Zes uur pm in Rotterdam en dan uit eten op perron 4/5 in Amersfoort
.Afsluiting, met héél veel dankbaarheid aan Franca en Darren en een dikke kus voor mijn vriendinnetje Fleur, van twee gedenkwaardig weken. In vele opzichten gedenkwaardig en niet in de laatste plaats omdat ik met bloggen ben begonnen en daar zeker mee door zal gaan!
Tot onder weg!
Partir!
Every cloud has an silver lining! ->
Geen opmerkingen:
Een reactie posten