Les fleurs des gares

Na een voorspoedige reis ben ik dus weer thuis op de KWB'er gronden.
Best veel hulp gehad onderweg. In de trein naar Parijs zat ik in een rijtuig met wat Fransen maar ook wat Algerijnen (te herkennen aan het Algerijnse voetbalshirt dat de charmante jongeman van het stel droeg). De jongste van het gezelschap (een knulletje van een jaar of elf) was helemaal vol van het WK voetbal dus al snel kwam het gesprek daarop. Ik zat weliswaar 1 rij achter ze maar werd al snel bij de 'wie gaat er winnen' discussie betrokken. Het jochie was voor Argentinië, nog niet wetend dat die dezelfde middag door Duitsland naar huis zouden worden gestuurd. Toen ik vertelde dat ik Nederlandse was en dus 'pour Orange', kreeg ik spontane analyses en steunbetuigingen want ja, Frankrijk en Algerije zijn er tenslotte al uit.
De charmante Algerijn met lichte overbeet (daar schijn ik toch steeds weer op te vallen..) hielp me een heel end met mijn loei zware koffer; niet alleen de trein uit maar ook een heel eind over het perron. Het bleek nog een vermakelijk causeur ook dus ik vond het een beetje jammer dat we in Parijs afscheid moesten nemen.

In de Thalys werd ik zo ongeveer met koffer en al getild. Letterlijk dan. Ook heel fijn want koffer woog, schat ik, zo'n 20 kilo. Misschien wel meer want ik betwijfel of ik ermee een vliegtuig in gekomen was.

En eenmaal in Rotterdam stond de trein die ik niet dacht te halen, klaar voor vertrek. Charmant als een hinde maakte ik eerst een knal óver mijn koffer, op mijn handen en ternauwernood niet op mijn tanden, ten overstaan van een bomvolle trein. Een leuke Bassie en Adriaan act, not.
Het balkon stond te loeien en te wenken: 'kom, spring erin'. Nou, springen had ik inmiddels genoeg gedaan en doordat het hele station van Rotterdam open ligt, had ik eerst een staircase to heaven beklommen om hem 10 meter verderop weer af te dalen. Ik had dus nogal bibberige handjes maar de sportieve heren met fietskuiten, hezen me, ook hier weer, met heel mijn hebben en houen naar binnen. Zeg, wat is het raar druk voor een zaterdagmiddag 6 pm?!
Natuurlijk, de Tour was begonnen!

Stilleven van een eerste klas treinreis.
Gelukkig stapten de eerste bij Rotterdam Alexander en de volgende bij Gouda uit en kon ik een zitplaats gaan zoeken. Ook hier weer hulp, nu van een gebronsde heer (en ópscheppen, ik vond het bijna puberaal. Bah.) en een lieve dame uit een dorpje onder de rook van Pieterburen (dame en heer hoorden niet bijelkaar hoor!) vandaan.

In Amersfoort stond heer M L S uit KWB me op te wachten en hebben we heerlijk gegeten bij Perron 4/5 (www.perron4-5.nl) en uitgebreid bijgekletst. Het was gezellig en goed om elkaar weer te zien.

En wat zijn mijn gansjes groot! Maar later meer over de beestenboel. We gaan zo op pad: buiten voetballen kijken bij de buren en het hele ponykamp!

Mon Alezan..

Gare du Nord, zaterdagmiddag 3 juli