Les oiseaux dans les arbres

Wat een heerlijke dag! Fleur was vrij (de kinderen hebben hier de hele woensdag vrij!) dus we konden alle drie lekker uitslapen. Toen ik om kwart voor negen de keuken in kwam, waren de broodjes al gemaakt en na wat zoekwerk naar strandstoelen (uiteindelijk nieuwe moeten kopen in winkel nummer 5) vertrokken we bepakt en bezakt naar zee. Saint George de Didonne, vlakbij La Palmyre, waar ik ooit al eens een week vakantie heb gehouden destijds met een andere liefde.
Een prachtig breed zandstrand, een blauwe zee en dito lucht. Man, wat was ik daar aan toe!
Zwemmen, broodje gebakken ei, zand knarsend tussen je kiezen en lekker verbranden wangen.

Gisteravond zijn we, op uitnodiging van Trevor en Sarah die hier vlakbij een gîte runnen, weer overheerlijk gaan eten bij Auberge de Condé. Franca droeg een rood 'complet' en drong aan dat ik ook mijn rode jurkje aan zou doen. Hmmm, het is schattig maar zit nogal strak om 'de bovenkant' en als je uitgebreid uit eten gaat wil je eigenlijk dat alles zo ruim mogelijk om je heen valt :).
Gekozen voor wit en dat bleek maar goed ook want Sarah stapte de auto uit in een rode top. Trevor, een charmeur eerste klas met oog voor vrouwelijk schoon (...), vond het wel amusant, al die opgetutte vrouwen om hem heen en ik was blij dat ik de spelbreekster in kleur was anders waren we wel érg een provinciale Three Degrees act geweest...

Verder voel ik me hier als in zo'n TV progamma als "Ik vertrek". Gelukkig heb ik nog geen stel als die op Kreta (hoe heetten zij toch ook alweer) ontmoet: zij vertrokken, niet gehinderd door enige kennis van het Grieks noch van het Engels noch van enige vorm van maaltijd bereiden. Zij hebben het gered op wilskracht en, naar ik vrees, naïviteit.
Trevor en Sarah hebben hier een prachtig huis gekocht met de bedoeling oude meubeltjes op brocante markten te kopen, deze op te knappen en vervolgens te verkopen. Wat er precies als kink in de kabel is gekomen was me niet duidelijk maar nu verhuren ze een groot deel van hun beautiful mansion en wonen ze zelf in hun slaapkamer en koken ze op de BBQ. Hun kennis van het Frans beperkt zich tot merci en "l'edditiun sielvouplee". Daarbij hebben ze te maken met de bureaucratie en onvoorstelbare ongeïnteresseerdheid van de Fransen: 4 weken na ondertekening van het contract is er nog geen internet aansluiting, geen TV, geen telefoon. West Europa? 21 Ste eeuw? Service? Je zou denken dat het Franse platteland niet vergrijst, dat er geen leegloop plaatsvindt, dat er geen economische recessie bestaat: men redt het blijkbaar wel zonder de inkomsten van Trevor & Sarah!

Tijd voor een glaasje pineau op het terras. Je voyage dans ma tête.