Le Patineur (aujourd'hui certainement pas!)

Juffrouwen Jannie
Na een wat moeilijke dag gister en eergister, (sorry voor het zwaarmoedige blog maar ja, dat hoort er ook bij) vond ik vandaag heel wat beter te pruimen. Dat is niet te danken aan de afgelopen nacht: we hadden 2 stellen die naar een bruiloft gingen. Drie man uit Parijs (een sukkelige jonge vent met enge dikke lippen, een tante Sidonia met bleke twijgbeentjes en een vrolijke krullen dame die zich te pletter rookte) en 1 stel uit Bordeaux dat zo kleurloos was dat we alleen aan het slaan van deuren merkten dat ze er waren. Wat ben ik toch weer puberaal bezig; mensen lekker 'wegzetten' op hun voorkomen. Maar gelukkig ben ik ook nog wel verstandig soms hoor, en weet ik dat uiterlijk niet alles, zo niet níets zegt. Maar laten we eerlijk zijn, je stapt in de kroeg toch eerder op een Julien Clerc af, om maar wat te noemen, dan op een Pavarotti. Of zijn de meningen daarover verdeeld? :). Ik dwaal ontzettend af. Het ging dus om het feit dat ik nogal een gebroken nacht had. De feestgangers kwamen zo'n beetje één voor één terug en bij de kleurlozen hoorde ik natuurlijk alleen de deur slaan. Ik slaap direct naast de voordeur en had, om te voorkomen dat een diklippige Parijzenaar zich, dronken als een tempelier, op mijn grandlit zou storten, mijn kamerdeur op slot gedraaid. Niets gebeurd behalve dat ik droomde over papagaaivissen (gezien tijdens het snorkelen in de Rode Zee en Flipje uit Parijs could have been one.). En even later over zingende en spelende papagaaivissen want er denderde een heftige mix van bizarre muziek en opgevoerde motor door mijn luiken. Ik denk dat de vrolijke krullenbol thuiskwam en nog even een nabeschouwing had bij ons op de oprijlaan. Ik zat rechtop met ogen als schoteltjes! Wreed uit mijn schoonheidsslaapje gerukt... Wat wel erg lief was, vond ik, dat ze haar schoenen uitdeed toen ze door de gang liep.

Een gebroken nacht dus. Blijkbaar hebben de gepensioneerde Engelse tandarts en zijn vrouw niets gehoord want die gingen vanmorgen na het ontbijt monter op pad naar Rouillac, naar de markt, waar ik hoopte ze NIET tegen de komen en wat ook niet gebeurde. Waarom niet (tegenkomen)? Omdat ze, nou ja, dame tandarts met name, niet stopt met praten. Ik heb er ervaring mee maar er is geen speld, geen haar, geen amoebe tussen te krijgen. En tegen Mr. Dentist is waarschijnlijk ooit gezegd dat hij leuk kan vertellen maar ik denk dat dat een dove en slechthorende was want hij heeft ons gisteravond anderhalf uur doorgezaagd over één of andere auto en de, vooral dat, bijbehorende prijzen. In een tempo dat ik in de tussentijd heen en terug naar Nederland had kunnen gaan. Ik was uitgelopen! Als in een plas gesmolten ijs, als in een schilderij van Salvadore Dalí, als in "De Schreeuw" van Munch.

Verder was het vandaag vooral warm. Niet normaal warm. Broeierig. Ik vrees dat er onweer komt want het is nu nog, om kwart voor acht, achtendertig graden. Dat wordt zweten vannacht.
Ik heb een badkamer gepoetst, de keuken en de brasserie geveegd en wat in de tuin gewerkt. En nog niet gedoucht. Ik denk dat ik stink. Ik plak in elk geval maar ik douche pas voor het slapen gaan, lekker schoon m'n bedje in! Maar dat even tussen ons gezegd en gezwegen.

O ja, gister hebben Franca en ik getracht een soort luxueuze party tent op te zetten. Zeskantig en met een onoverzichtelijk aantal buizen, scheerlijnen en haringen. Het heet, nogal onzinnig, een gazebo. Ik zag het licht ineens dus de constructie ontstond onder mijn bezielende leiding maar toen het moment van 'oprichten'... Waarschijnlijk omdat we geen mannen zijn? ;) Het ding wankelde, helde naar één kant en stortte tenslotte ter aarde. Franca belde monter Trevor en omdat die hier nogal graag komt, verscheen ook hij breed lachend maar met een blik in zijn ogen die ik niet vertrouwde. En terecht want het is een enorme lieverd en een nóg grotere charmeur maar we kunnen hem niet bestempelen als handyman. Wel vreselijk gelachen en dat is ook wat waard. En de tent staat natuurlijk.

Vandaag op de markt in Rouillac, waar ik alleen naartoe was, best wat schrijnende dier taferelen gezien. En dan tel ik voor het gemak ook even onze soortgenoten mee. Een aanslag op neus en oog. En hart. Frankrijk is op een aantal gebieden toch een béétje een derde wereld land hoor. Maar daarover later meer.
Terre de France.




Kijk dan, hij staat! ->