Happy New Year, happy new year... tralalalala....

Jaaaaaa, daar is ze weer. Echt idioot natuurlijk, sinds eind augustus taal noch teken… Tssss. Maar gauw over tot de orde van de dag dan maar.

Begin september is toneel weer begonnen en het heuglijke feit is daar: ik heb een rol! En wel die van mevrouw Lodewijks, ‘verdwaalde gast’. We zijn natuurlijk al heel wat weken verder dus mw. Lodewijks is inmiddels mijn alter ego en ik moet uitkijken dat ik niet bekakt en overenthousiast door het leven ga, gelijk mijn karakter.. Heerlijk om te doen maar ook zóóó eng als ik straks voor een publiek de planken op moet, brrrr….!

Tevens heb ik zitting genomen in het 3-koppig bestuur. Ook daarvan ben ik benieuwd wat dat gaat brengen.

Het weekje zon, zee en strand met Marionneke in oktober is alweer opgegaan in the pages of my mind. We hadden een hotel (wat ik sowieso al nooit doe) en nog met halfpension ook. Van te voren hadden we al visioenen van een suf zaaltje met veel rollator geschuif en een zachte zweem van incontinentieluiers. Edoch! Het was een ruime zaal met uitzicht op een azuurblauw/groene baai. En het eten. Het eten! Een niet te missen buffet in zowel omvang als aanbod. Een genot voor de smaakpapillen, een hemelse ervaring, een reden om terug te gaan. Helaas sprongen de kilo’s vanuit de warmhoudbakken met een geniepige gretigheid op mijn billen en heupen en draag ik derhalve nu nog de romige getuigen van deze ongelijke strijd…:(

Gelukkig was daar onze (voornamelijk) Engelse medemens om een en ander weer in de juiste proporties te trekken. Een vakantie op Mallorca is als een tripje naar een rariteitenkabinet. Zie foto’s.

Need I say more?

Le Balai kan beter. Eigen schuld natuurlijk. Althans, voor een deel. Maar toch! Ik heb wel weer een opdracht en dat alleen omdat ik een artikel (over mezelf, dûh) gepubliceerd heb gekregen in het plaatselijke sufferdje. Toch moet er nu gesolliciteerd worden en de eerste is begin deze week de deur uit gegaan. Een enige job denk ik, waar ik goed mee uit de voeten kan. Alleen… hoeveel reacties zullen er komen? Als nu écht bijna 50 jarige, ga je een beetje vrezen voor zaken waar je je geboortedatum moet vermelden. Suf en gek maar onze maatschappij gaat voor jong. Jonger dan 40, liefst. Maar ik ben nog jong! Ik maak een radslag, dans de hele nacht door als het moet, mijn geest werkt als een razende, ik heb amper rimpeltjes, ik heb geen kinderen die ziek thuis zijn en moet verzorgen, geen man die om 5 uur aan de piepers wil, ik wil actie, beweging, ik wil ‘on the move’!! Maar men heeft mij geadviseerd dit alles niet in mijn CV te zetten en omdat ik altijd goed luister naar mijn adviesbureau (wat dat adviesbureau nooit wil geloven), heb ik dat ook maar niet gedaan. Dus: fingers crossed!

En wat te denken van een heus Bal masqué? Vriendin Suzanne (met de groene veren) mocht, als ook schrijfster bij Ambo/Anthos naar de lancering van het nieuwste boek van S. Noort. Zij (Noort dus) is van enige bescheidenheid gespeend dus het werd geen drankje, hapje, speechje, boekje. Neen! Een gemaskeerd bal moest het zijn en werd het ook. Suzanne en ik hebben ons prima vermaakt met het spotten en bespotten van de aanwezige BN'ers en wannabe's (wat soms hetzelfde is). Maar de meest indruk maakte onbetwist de ANWB man die ons uit de garagde van het Mariott redde en waarvoor wij zwijmelend over de motorkap leunden. Deze prachtige én lieve man had echt mijn koplampen wel even mogen checken. Hihihi!

De donkere dagen voor kerst… Nog een blogje van mij op de valreep. Vóórdat ik mijn gasten ontvang op eerste kerstdag, voordat ik zelf gast ben op de tweede en met Oud & Nieuw, voordat ik een weekje in het huis op 5 minuten van het strand van Julianadorp aan zee mag verblijven en voordat ik 2 weken naar Bali ga. Voordat ik…. Aan het werk ga bij het bedrijf in Harderwijk…?

In 2011 heb ik weer veel nieuwe mensen ontmoet maar ook een aantal oude bekenden. Op 2 december heb ik een heerlijk etentje genoten in het Alkmaarse Eetpaleis samen met 5 oud klasgenoten van zowel lagere- als middelbare school. Dat bleek zó’n schot in de roos dat we het dunnetjes over gaan doen in juni. Jim, Bob, Gladys, Linda en Paul: nogmaals bedankt voor jullie inspirerende (levens)verhalen en openheid!

En nu? Nu is het over een kleine 245 uur tweeduizendtwaalf. Het klinkt als een boek van Orson Welles. Het is de toekomst en wie weet wat die brengt? Ik hoop veel moois en goeds. Een nieuwe, leuke en uitdagende baan en een positief toekomstperspectief. vrijheid en lach, zon en soms een beetje wind, malse regenbuitjes en geurende bloemen, begrip en harmonie, rust in hoofd en hart.

Maar bovenal het gouden en altijd geldende cliché: VEEL LIEFDE IN GOEDE GEZONDHEID. Niet alleen voor mij hoor. Ik gun het jullie net zo hard. Mais oui.Deze regenboog raakte het gebouw waar ik mijn laatste baan in loondienst uitvoerde, gemaakt door een kantoorpersoon van een ander bedrijf. Ik hou van regenbogen.

(En de belofte dat ik vaker zal bloggen met de tip van Franca ‘doe het dan wat korter’J)

HAPPY NEW YEAR. BONNE ANNÉE, GLÜCKLICHES NEUESJAHR, FELIZ ANO NUEVO, FELICE ANNO NUOVO!!!