Tiens, je reviens!

Over mijn vorige blog (het lijkt op een inhaalslag maar het is louter toeval) is mij ter ore gekomen dat het 'nogal rommelig' was. Kan. Ik ga zitten en laat de tekst via mijn hersencellen, hart en buik naar de spieren in mijn schouders, armen en uiteindelijk vingers stromen. En wellicht dat er nog meer spieren mee gemoeid zijn. Hoogstwaarschijnlijk. Kortom: er is geen plan whatsoever. Dat is de verklaring. Geen excuus maar dat is natuurlijk ook niet nodig :)!

Zal ik dan maar weer eens een samenhangend verhaaltje schrijven? Iets wat men aankan? Met een duidelijk begin en einde? Goed dan. Komt ie:

Een week of wat geleden, zat ik in de trein richting Amsterdam Zuid waar ik die dag een opdracht had te vervullen. Krijg ik opeens een sms binnen (ik citeer): 'Hoi, ben jij toevallig zaterdag 16 juli in Alkmaar? Dan vieren we de laatste ongehuwde dag van Eric N met een uitgebreide dis in Het Eetpaleis. Ik doe mijn best om oude (stille) liefdes te traceren en voor een dessert uit te nodigen. O ja, ik heb je nummer van je zus gekregen. En ik vind het helemaal niet gek als je nee zegt. Groetjes uit 072. Iwan O.'
?????????????????
Eerst had ik even geen clou wie deze heren waren. Maar al snel viel toch het muntje van 20 Eurocent (ik zeg nóóit Eurocent hoor, beláchelijk. Maar ik vond het nu een aardige toevoeging. Ai, we gaan weer de kant van het onsamenhangende op!): Eric en Iwan, 'mijn' vikingen uit de mid-tachtiger jaren! Iwan werkte als Do-za (donderdag-zaterdag hulp) in het pand waar ik mijn reisbureau runde en Eric kwam, als zijn vriend, heel vaak buurten. Héél vaak, bedacht ik me nu ;). Enfin, Nu ik wist wie de heren waren was het zo klaar als een klontje: ik ga! Nooit geweten dat ik een stille liefde was en licht gevleid omdat de vikingen toch zo'n jaar of 6 jonger zijn dan ik. Allerlei herinneringen kwamen naar boven, heel plezierige, vrolijke uit lang vervlogen tijden waarin ik skibroeken droeg met pumps eronder, te grote colbertjasjes en oorbellen zo groot als pizzaborden. Nederland werd Europees kampioen voetbal en de vikingen kwamen mij halen in een oude (in mijn herinnering oranje gespoten) auto met vlaggen uit de ramen. Ja Iwan, je kunt op me rekenen! Hoe laat moet ik uit de taart springen?

Op de dag zelf reed ik naar Alkmaar waar ik bij mijn tante zou slapen, in mijn 'eigen' oude huis en in mijn 'eigen' oude slaapkamer. Best een beetje zenuwachtig hoor want het idee om als 'het snoepje van de week' in een vol restaurant en aan een tafel vol aantrekkelijke mannen te worden geïntoduceerd, lokte mij niet geheel en al. Maar goed, A=B dus en avant. Fris bloesje aan, haar in de plooi, kleurtje op de lipjes en dikke sjaal om want het was een typisch Hollandse zomerdag/avond....
Iwan stond al in de hal met een sigaretje op de taartspringster te wachten, samen met een ander bepaald niet onaantrekkelijk heerschap. Het beloofde een bruisende avond te worden!
De gom in kwestie zat gelukkig met zijn rug naar de deur dus ik kon hem met de soepele tred van een tijgerin benaderen (nee, niet bespringen want deze man stond immers op het punt te trouwen en bovendien, zoiets doe je niet in een stampvol restaurant). Whaaaa, 'Marrylies?! Hè?! Wat een verrassing! Wat leuk!' Nou ja; loftrompet, vlaggen uit, rode loper, aanzwellende muziek.
Oef! Hij herkent me én het valt in goede aarde!
De avond verliep super gezellig. De 'bruis' aan tafel veranderde natuurlijk wat want dat gebeurt nu eenmaal als een kip het hanenhok betreed. Lief en grappig!

Na het toetje (ik koos voor een frisse scroppino) togen wij naar Henry's op het Waagplein waar ik al in geen eeuwigheid was geweest. Eerst een beetje bruine kroeg/eetcafé, nu een hippe design tent maar nog steeds dezelfde, relaxte sfeer. een top avond. En (na een intermezzo met mijn buurman die naast mijn tuin aan het jeu de boulen is) wat ik maar wil zeggen: laat je verrassen. Maar niet door een hoosbui; snel mijn notebook dichtklappen en naar binnen vluchten!!!! Brrrrr.

Foto's: Met Eric, met vrienden in hetzelfde restaurant maar dan in de zomer van 2005, ik, voor hetzelfde restaurant, nazomer 2006, met neven en nichten in hetzelfde restaurant nazomer 2006.

Sous sa grande ombrelle....