Ballade en Blanc

Nederland ís niet alleen plat, Nederland lígt nu ook nog plat. Het sneeuwt namelijk maar dat zal niemand zijn ontgaan. En aangezien de NS altijd schrikt van vlok of blad, ligt het hele spoorwegstelsel stil en zit ik in huize KWB met kip te wachten maar er komt geen kip... Behalve die ene verdwaalde en verdwaasde die niet snapt waar die lekkere wormpjes en zaadjes toch gebleven zijn...? Ik vind het wel erg zielig hoor. Niet voor die kip maar voor M die ergens rondom Amsterdam aan het zwerven is op zoek naar een vervoersmiddel dat hem naar huis kan brengen. Het lijkt Jozef en Maria wel, in z'n eentje.

Het ziet er wel prachtig uit en ik ben verliefd, maar dat was ik al, op mijn tuin die ik natuurlijk nog niet eerder in bruidsjurk zag. Alles lijkt feestelijker, net of er slagroom op zit.
Ik heb vanmiddag maar weer een fikse voorraad mezenbollen, voederstations en pindaslingers (jammer van die namen) gekocht. Mijn vogeltjes moeten gezond en kwetterend blijven!

Het is natuurlijk ook nog Sinterklaas geweest, mine de rien (of, zoals wij zeggen: 'tussendoor', 'stiekempjes'). Ja, dat is alweer bijna vergeten maar terwijl ik dit typ, rinkelt aan mijn linkerarm een Armani bracelet (armband is toch een te ordi benaming voor een dergelijk sieraad :)) en geur ik chic en subtiel naar Euphoria, stille getuigen van een uiterst geslaagd avondje van Sinterklaas. Vooral het Spiderman pak voor mijn jongste neefje was een voltreffer. Met zo'n strak en gespierd lijfje kon het ook niet anders dan super-helderig staan.
Helaas is mijn familie niet de fijnzinnigste in woordkeus dus waren er wat vunzige gedichten (waarbij ik hand volledig in eigen boezem steek) en werd er getoeterd om aandacht want luisteren naar elkaars gedichten bleek een no-go. Desalniettemin: een topavond, idioot veel cadeaus en heerlijke soepen in de vorm van verse snert en bruinebonen. De dagen erna hield het toeteren aan... ;)

En in between Sint, sneeuw en snert heb ik getracht mijn dagen zinvol te vullen en dat viel niet mee. Het energiepeil stijgt maar het 'om handen hebben' daalt en ik verveel me te pletter. Dit is niet goed voor mij! Ik doe mijn best maar het houdt een keer op. Maandag was ik goed bezig:
naar de KvK in Ede voor een gesprek of ik geschikt was voor deelname aan het "Ik start smart" project. Dat was het geval. Niet anders verwacht. Niet omdat ik nou een geboren ondernemer ben maar omdat iedere jandoedel die €150 (excl BTW :)) wil inleggen, door de ballotage komt. Zit ik mezelf hiermee naar beneden te halen, doe ik mezelf te kort? Neen. Driewerf neen (ik ben dol op ouderwets taalgebruik, ik heb de Camera Obscura stuk gelezen.). Ik ben eerlijk en oprecht en vooral realistisch. Oké, ik moet er wel bij zeggen: je krijgt een budget van zo'n €460,- en dat mag je gebruiken voor allerlei ondernemers gerelateerde trainingen, die de KvK organiseert, zo zijn ze dan ook weer wel maar geef ze eens ongelijk. Ook mag ik te netwerkborrelen op Koophandelgronden en dat is nooit verkeerd. En..... Ik mag een coach uitzoeken. Niet te verwarren met een couch want van couchpatatoes houden ze niet bij deze club. Morgen of zondag nog een digitaal vragenlijstje maken en een coach uitzoeken. Moet het natuurlijk niet een tweede Gerard Kemkers blijken te zijn... Hahaha! Vrij onwaarschijnlijk dat ik met klapschaatsen de rommelzolder te lijf ga. Maar omdat ik weet dat jullie heel erg geïnteresseerd zijn, zal ik uitleg geven. Een coach is een ondernemer met ervaring die zich als mentor aanbiedt en die ik kan benaderen, nadat ik mijn keuze heb gemaakt, om vragen aan te stellen, tips te krijgen, als klankbord te gebruiken of gewoon gezellig te socializen. Als er nou ook nog een beetje smakelijk type tussen zit, snijdt het mes aan twee kanten!

Mijn tante, de zus van mijn moeder en een soort tweede moeder voor ons; zus, broer en mijzelf, kwam een paar daagjes logeren. Het is wat duwen en trekken in de Villa maar ik heb zowaar een eigen kamertje voor haar kunnen creëren. De aanschaf van een elektrisch inflating luchtbed was een gouden investering en tante lag als een prinses op de erwt. Ik heb wel mijn elektrische onderdekentje moeten afstaan want tante was na 1 nacht zowat een diepvries tante geworden. Gelukkig heb ik een paar schapenvelletjes in voorraad liggen en en heb er 1 in mijn eigen bedje gevleid. Man, wat lekker zacht en warm aan 't lijf! Dat ga ik vaker doen.
Samen hebben we zo'n beetje het gehele commerciële kerstaanbod van Putten e.o. bezocht en ons daarbij niet verantwoordelijk gedragen. Het 'made in Taiwan' materiaal is nog net niet met karrevrachten tegelijk naar binnengereden. Maar mijn kerst zal blinken en schitteren!
Woensdag meldden zich mijn mapa en ben ik met mijn mamma en tante naar de pracht en praal van kerst op Paleis 't Loo gereden. dat viel een beetje tegen. Maar 't was wel een gezellig uitje. Zilveruitje. Oh nee; oránje uitje! :).
Toen we naar de auto liepen, een k..eind over een oprijlaan, zagen we een oud meneertje bibberig en paniekerig staan en hij riep: "help, help!". Tètu-tètu, hulptroepen waren onderweg. Mijn mamma en ik namen het meneertje tussen ons in en schuifelden richting uitgang. Het type kwam uit Delft en was met het openbaar vervoer naar Apeldoorn gekomen. Nu nog even lekker een pannenkoek eten en dan naar huis, zei het meneertje. O, en hoe komt u daar dan? Met de bus dus. Het manneke had een kruissnelheid van 2,5 km per uur dus ik had inmiddels het ledder want de auto was nog niet in zicht, laat staan een bushalte. Na eindeloos geschuifel en gepiep van mans' longen in mijn linker oor, zag ik mijn zeerover staan en spurtte erheen maar werd in de vaart geremd door een dwingende arm met daaraan een mens. O ja...
Enfin, ik heb de man in de auto geduwd, moeder en tante gezusterlijk achterin- de veelzeggende oogopslagen van tante in de achteruitkijk spiegel negerend(zij is de wat minder sociale van ons :)) en hem er bij de bushalte weer uitgeduwd. Ik hoop dat hij niet bevroren is en wordt aangezien voor een aardige ijssculptuur want volgens mij reed er geen bus daar. dat betekenen die oranje zakken over zo'n bord toch?

De bewoner van dit pand is dolende op Amsterdam C.S. Ik, in the meantime, vraag me af: zet ik de oven aan of ruk ik een zak O'Lays open? Al die keuzes in het leven. Pffff. Dan maar vast een glaasje port.

O, sms: "ik zit in de stoptrein naar Amersfoort". Dan toch de oven maar aan!

Avec petits pois lardons?