Even beginnen met een herfstig plaatje. De afgelopen 2 dagen had ik namelijk een intensieve training in Soesterberg 'omgaan met psychosociale problemen'. 1 Nachtje slapen ook en héérlijk eten. De liefde van deze vrouw gaat ook door de maag. Onder andere. Pri
ma training en uitstekende docente; dank, Rasha! Ook leuk trouwens om weer met een groep mensen iets 'samen te doen' en nieuwe mensen te leren kennen waar je een 'klik' mee hebt. Bovendien: ook jezelf weer een klein beetje beter te leren kennen, j
a als bijna (nog 3 uur!) 48 jarige leer je nog steeds. Gelukkig maar!De locatie was "Kontakt der Kontinenten" en dat is een prachtige locatie, voormalig klooster, midden tussen de bossen. Boven mijn bed was de naam van het conferentiecentrum mooi verbeeld (zie foto). En vanavond zou ik naar mijn eerste toneelclubjes avond maar ik was gevloerd. Door de behandelde stof (problematiek/trauma's van onze cliënten die allemaal uit oorlogsgebieden komen. Voor de goede orde: de training werd georganiseerd door Vluchtelingen Werk) en de emoties die nog erg door mijn eigen aderen razen, leek het me verstandiger vanavond even pas op de plaats te maken want anders had ik daar wellicht alleen de rol van Niagara watervallen kunnen
spelen. En het is al nat genoeg! :)Vorige week was mijn nichtje Frédérique, 8 jaar, meestal Freddy genoemd, 3 nachtjes te logeren. Dat was een feest voor zowel haar als mijzelf! Uiteraard, zoals het een goede suikertante betaamt, had ik wat geinige dingetjes voor haar geregeld. Zo zijn we, met behulp van Marc, een rit gaan maken met 'paard en wagen' door het bos. Dat klinkt gezapig maar dat was het bepaald niet! Doordat we af en toe met flinke draf over smalle bospaadjes raasden en de weg vol kuilen zat waarvan we de diepte niet konden inschatten omdat ze vol water stonden, zagen we er in no time uit als moerasmonsters en voelde ik me, in m'n eentje!, Thelma & Louise. Freddy zat naast Marc op de bok en was super stoer. Maar dat is ze altijd. De volgende dag mocht ze een half uurtje paardrijden bij mijn buurmeisjes en ook dat deed ze met verve. Ik kan niet zeggen dat het nu direct een amazone in de dop i
s. Meer een kapot matrasje wat per ongeluk op een rodeo stier terecht is gekomen maar ze kijkt alsof ze op een paard geboren is en praat er na afloop ook over met de air van een Ankie van Grunsven. Aan zelfvertrouwen ontbreekt het haar niet en dat is een goede manier om het leven in te stappen. Ganzen voeren, pannenkoeken eten, samen de tuin doen; het was gezellig en ontspannend en ik voelde me een béétje alleen toen ze mij de volgende ochtend niet meer met haar kwebbelbekje wekte (ze lag ook heerlijk naast me in het grote bed)... En morgen ben ik jarig!! 's Morgens komen Marjan, Jacqueline, Jochem en Marcelle gezellig koffie drinken en 's avonds ga ik eten bij Kaiko in Amsterdam. Dat schijnt een superdesuper Japans restaurant te zijn en laat ik daar nou dol op zijn! En
tourage is niet zó maar het eten subliem. Ach, dan knijpen we wel een oogje toe en letten niet op de formica tafeltjes en TL verlichting (kaarslicht is wél flaterend. Vanavond toch maar even een anti rimpelmasker op gekwakt :) en zetten de smaakpapillen op extra scherp. Hmmmm, na een bord erwtensoep uit de magnetron en een broodje Nutella is sushi als nectar voor dit 'godinnetje'! En 'les ve
ndredis'? Nou, dan bén ik jarig, Marie si belle! Dat zeg ik dan maar zelluf.Dors bien, ik ga slapen. Ja, echt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten