Stout! Fout! Slecht! Bah, bah, bah! Niet goed! Een maand geen bericht in blog on the move! Want ja, ik was nogal on the move zie je...Ik weet niet eens waar ik moet beginnen want dan ben ik bang voor een ongezellige opsomming van belevenissen.
To start with: ik heb een leuke nieuwe vriendin, Samira. Zij is geboren in Iran, heeft gestudeerd in Londen, gewerkt in Jordanië en gevlucht naar koud Amsterdam. Met haar twee zoons. En nu kruiste ons pad en ontdekten we dat we op dezelfde dag jarig zijn, dezelfde winterjas dragen, het zelfde vaasje bezitten alsmede een houten kastje en dat bleek voldoende om elkaar in het hart te sluiten. Ik laat haar Nederland zien en ontdek daarmee ook weer hoe fijn het hier is maar ook hoe óvergeregeld. We lachen veel en dat is nooit slecht. Waarschijnlijk leef je er gewoon 5 jaar langer door. Gierend ten onder, het kan beroerder.
Mijn vriendje Jochem is nog een paar dagen te gast geweest op mijn supersonische, selfinflating, tsunami resistant luchtbed en ook dat was weer lekker relaxt en down to earth. Hoewel J vliegt is er niemand zo nuchter als hij. Of slaat dat nergens op? Zucht... I don't care. Hé, ben blijkbaar in de Engelse mood? En hij gaf me weer eens goede raad....
Met Wendy, mijn ex schoonzus en bijzondere vriendin heb ik een gezellige zondagmiddag doorgebracht: wandelen met Lola, de Drentse patrijshond en kletsen maar janus. Over 2 weken vertrekken we samen naar Frankrijk, alwaar zij een aardig stulpje bezit samen met haar man, mijn ex zwager en één- eiïge tweelingbroer van Marc. Waarschijnlijk komen we uitgeput en met lamme tong en gezwollen huig teru
g want 4 dagen samen zonder interventie van 'de mannen'.... Gesprekstof is er meer dan voldoende!Deze foto is van 2 jaar geleden in Rome. Toen de zon iedere dag scheen.En dan de nieuwjaarsborrel van het NBPO met een adrenaline opwekkende anderhalfuur durende Ben Tiggelaar. Het was inspirerend en zeer zeker de moeite waard maar ja, dit soort invloeden duurt zo ongeveer tot je voordeur en dan is het verschwunden ins blaue hinein. Desalniettemin een top middag al was het maar vanwege de ongeëvenaarde high tea! Verrukkelijke pastelkleurige verleidelijkheden, sommige taai zoet, andere zacht en mollig, glad als een babyrugje, kleurig en zalig. De hartigheden minstens zo zalig maar minder uitnodigend. Bruintinten lenen zich nu eenmaal niet zo voor poëtische taal. Hoewel ik iemand ken die.... Nou ja, laat maar. :)
Natuurlijk is er ook weer geschaafd en gebeiteld aan Le Balai. In Amersfoort had ik een afspraak met mijn coach Marleen. Zij is al ondernemer en kent het klappen van de zweep. Het klikte meteen en zij wordt of is mijn steun en toeverlaat. Boven
dien geeft zij een leuke training van een dag en heb ik me daarvoor opgeven. De KvK betaalt! Que ça peut rapporter gros!Verjaardagen van zus Louise en zwager Hans, Dick werd 53 (toch?), ik lig wekelijks te genieten bij de fysio die mijn vastgelopen raderwerkje losser maakt, zwem me suf met drijvende gewichten onder en tussen mijn knieën en armen, heb mijn haren dit weekend in een opwelling laten halveren (en blíj dat ik er mee ben!) en het toneelstuk vordert gestaag met een apotheose op 26 februari en 5 maart.
En dan was ik afgelopen weekend te gast in 'Villa Pluk de dag aan Zee' van mijn nichtje Carla en haar man Hans. Wat heb ik genoten! In de eerste plaats van het gezelschap. Raar hoe dingen zich soms ontwikkelen in het leven. Vroeger waren Carla en ik altijd samen. Hoewel we 5 jaar schelen zochten we vaak elkaars gezelschap. Verkleden in de mooie cocktailjurken van onze tante Marie inclusief niet al te subtiel opgebrachte make-up en wankelend op hoge hakken, stiekem in de laatjes snuffelen van oma's linnenkast waar we uitdrukkelijk NIET in mochten snuffelen, uren dwalen door de stad, middagen op het strand. Tja, en toen vertrok ik naar Parijs, Carla stortte zich in de punk scene en werd het contact beperkt tot brieven schrijven. We hebben het wel over het pre digitale tijdperk hè? Niks geen smsen, msn-en, mailen of skypen: met een handvol muntjes wachten in een lange rij bij zo'n beetje de enige t
elefooncel die het nog deed en verder schrijven (voor de jongste lezers: dat is met een staafje waar inkt uitkomt en tekens achterlaten op een wit stuk 'papier', dat is een heel dun vel gemaakt van bomen en er valt niets aan te deleten of te backspacen). Wie schrijft die blijft!Nadat zij met (inmiddels) man Hans een wereldreis had gemaakt, zijn ze nu neergestreken in het kustgebied van de kop van Noord Holland en runnen 2 vakantiewoningen. En misschien dat daar een strandhuisjes complexje bij komt, ik hoop het zo jongens!
Dus: genieten van de leuke en bijzondere gesprekken, lekker samen eten en drinken, uitwaaien op het strand, lunchen bij paal 6 en herinneringen ophalen. Zoiets zou je maandelijks moeten doen: ik ben weer helemaal opgeladen! En het was een wederzijdse (her) ontdekking!
En nu is het toch nog een beetje een opsomming geworden. Jakkes. En wat ook jakkes is: het regent keihard ineens. Ooooo, dat wordt morgen glijden en glibberen want volgens mij is de grond bevroren. Als je morgen een vrouw tegen komt met een grappige bob lijn maar met dikke sokken met anti-slip noppen om haar schoenen, dan denk ik dat ik dat ben.... Let op (het) haar!
XXXM
Sous sa grande ombrelle....
EN LATEN WE MET ELKAAR HOPEN OP DEMOCRATISERING IN DE MAHGREB EN EGYPTE!
